გაიჯახუნე კარი და  გავარდი.  სახეში შეაფურთხე ისე, რომ მთელი შენი ბოღმა ნერწყვებში ჩატიო და მათმა კანმა შეიხოცოს. ნუღარ ამეცადინებ სახეს გამომეტყველებებზე- ნასიამოვნები და თბილი ემოცია ეხატოთ.  ჩალეწე ბევრი მინა.  გადაირბინე იმდენ წითელზე, ვიდრე ყველა ქუჩას სიგნალები არ გააყრუებს- გაბმული, მაგინებელი სიგნალები, შენსკენ მომართული.  გატოპე ყველა წუმპე.  გადაჯღაბნე ყველა შენი სკოლისდროინდელი საშინაო დავალების რვეული, შესრულებული დავალება… Continue reading Enter The Void

მინდა ყველაფერი ჩავაჩუმო. თევზის ლივლივი პატარა,მრგვალ აკვარიუმში, რომელიც მესმის, ლეპტოპის სპეციფიური ზუზუნი, შტეფსელში შეერთებული დამტენის ხმა, ტელეფონის ბზუილი როცა კი ფეისბუქიდან რაიმე შეტყობინება მომდის. საათის წიკწიკი, ტელევიზორის გაბმული ხმა. იუთუბზე ჩართული მუსიკა, მეზობლების ყვირილი ქვედა სართულიდან, ძაღლების ყეფვის ხმა გარედან, დუღილს მიტანებული ჩაიდანის თუხთუხი, გამათბობლის გუგუნი, ბებიაჩემის უკმაყოფილო ხმა. მე ყველა მათგანს ვაჩუმებ. მე მართლა… Continue reading ხმებსა და ფიქრებზე

დღეს კოკამ ჩამიარა გვერდზე, მე შევუღიმე და ჩავთვალე რომ ეს საკმარისი იყო მისასალმებლად,მაგრამ ის ჩემსკენ წამოვიდა და როგორც ხდება ხოლმე სალმის აღსანიშნავად ლოყაზე ლოყა მომადო. კიდევ ჩემთვის ერთი- ორ არასასიამოვნო ადამიანთან მომიწია მისალმებამ. სალამი კი ღვთისაა მაგრამ სადაა ღმერთი. სალამი ზრდილობისაა, მაქვს კი ზრდილობა? აშკარად ვცდილობ რომ ვიქონიო მაგრამ დამღლელია ეს ზრდილობიანი ღიმილები,როგორ ხარები როცა… Continue reading წუთიერი დღიური-პარაგრაფი

ზოგჯერ წერა საშველია, იმ გამოუვლობის გადაცურვაა შენი თავი რომ გიქმნის,  ჩარაზული დიდი კარიბჭის გარღვევაა, თვალუწვდენელი მწვერვალის გადალახვაა, კლდიდან კდლეზე გადახტომაა, ბეწვის ხიდზე გავლაა. წერა ბევრი რამეა, შენს თავში ვერდატეულის გადმოფურთხებაა. სიტყვებით აწყობილი მძივია,რომელიც ან გამოვა ან ვერა, ან მოუნდება ვინმეს შებმა, ან მუდმივად სადმე მოფარებულში გდებით გაიხრწნება.წერა საჩუქარიცაა და ტანჯვაც. გააჩნია რა გვახარებს და რა… Continue reading წერაზედ

ბევრი მინდა დავწერო და ზოგჯერ ძალიან ცოტა,ლაკონიურობით შემოვუფარგლო,და ზოგჯერ არავითარი მოვლენა თუ სუბიქეტი პასუხის ღირსი არ გავხადო. მაგრამ მიწევს ლაპარაკი. ის დრო მენატრება,დიდად არაფრად რომ მთვლიდნენ და არც აზრს მეკითხებოდნენ,არც ჩემი შეხეულება აინტერესებდათ.მე ცალკე ვიყავი,ერთი იმდენი გაკვეთილების ჩასანიშნად დაერეკათ ან დაბადების დღეში დავეპატიჟე,ისიც თუკი მთელ კლასს პატიჟებდნენ.საერთოდ ჩემს თავდაპირველ კლასთან მწყრალად ვარ როცა ვიხსენებ,და ასეთ… Continue reading დაუმთავრებელი პოსტი